Z myślą o każdym, kto się uczy

Dowiedz się więcej o ułatwieniach dostępu

Niewidoma studentka z długimi blond włosami trzyma iPhone’a.

Funkcja Przeczytaj ekran: Gratulacje! Z okazji oficjalnego przyjęcia na studia licencjackie.

Studentka wstrzymuje oddech z ekscytacji. W salonie student w okularach, siedzący na elektrycznym wózku inwalidzkim, podnosi ręce.

[ENTUZJASTYCZNE OKRZYKI]

Uśmiecha się szeroko. Kobieta stojąca za nim otwiera usta ze zdumienia i przykłada dłonie do policzków. W kuchni siedzi studentka z czterema palcami u każdej dłoni, a obok niej stoi kobieta. Obie patrzą na ekran komputera. Studentka krzyczy i macha rękami z ekscytacji. Za nią przestraszony kot zeskakuje ze stołka na podłogę. Na kanapie siedzi studentka z krótką blond fryzurą i kolczykiem w przegrodzie nosowej, która porozumiewa się w amerykańskim języku migowym.

Studentka z krótką fryzurą blond: [ASL] Idę na studia!

W salonie kobieta obejmuje rękami studenta na elektrycznym wózku inwalidzkim, a student zamyka oczy i uśmiecha się.

Student na elektrycznym wózku inwalidzkim: Dostałem się na studia.

[ENERGICZNA MUZYKA POP ROCKOWA]

W Ustawieniach na iPhonie użytkownik wybiera opcję Dostępność.

Tekst piosenki: Jeden!

Inna osoba korzysta z Lupy na iPhonie. Na ekranie widać cyfrę 2.

Tekst piosenki: Dwa!

Kolejna osoba wpisuje cyfry na ekranie iPhone’a za pomocą funkcji Wejście ekranu Braille’a. Palce poruszają się w rytm tekstu piosenki, który pojawia się na ekranie w aplikacji Notatki.

Tekst piosenki: Jeden! Dwa! Trzy! Cztery!

Osoba w trampkach idzie z białą laską po ceglanej alejce na terenie kampusu.

VoiceOver: Rozpoczynam trasę do sali wykładowej.

Okazuje się, że idącą osobą jest niewidoma studentka o długich blond włosach. W jednej dłoni trzyma białą laskę, a w drugiej iPhone’a. Słucha wskazówek dotyczących trasy i podśpiewuje, gdy mijają ją inni studenci.

Niewidoma studentka z długimi blond włosami: [ŚPIEW] Nie jestem nadzwyczajna. Dopiero namierzam cel.

VoiceOver: Skręć w lewo.

Niewidoma studentka z długimi blond włosami: [ŚPIEW] Nie jest to bułka z masłem. Ale już sporo wiem.

W ciemnej, zatłoczonej sali wykładowej siedzi studentka bez rąk, ubrana w sweter bez rękawów. W jednej chwili studenci wokół niej wyciągają swoje komputery Mac. Studenci otwierają laptopy w tym samym momencie.

Studentka bez rąk: [ŚPIEW] Nie chcę być podziwiana. Nie jestem inspiracją.

Studentka bez rąk otwiera laptop stopami, a potem pisze palcami u nóg. W innej części sali wykładowej studentka z wieloma pierścionkami na palcach pisze na swoim Macu. Na jej Macu zamocowany jest iPhone zwrócony przednimi obiektywami w stronę sali. Wszyscy studenci w sali jednocześnie przestają pisać i unoszą ręce znad swoich Maców. Rozstawiają palce, wykonując znak „inspiracji” w amerykańskim języku migowym, po czym wracają do pisania na klawiaturach.

Studentka z pierścionkami: [ŚPIEW] Jeśli chcesz inspiracji, to biblioteka jest tu obok.

Studentka z pierścionkami wskazuje kciukiem w bok. W aplikacji Lupa na Macu pojawia się obraz tablicy znajdującej się z przodu sali wykładowej. Dziewczyna powiększa obraz, przybliżając odręczny tekst.

[DŹWIĘK GWIZDKA]

W sali gimnastycznej niewidoma studentka z długimi blond włosami siedzi na trybunie. Przed nią ćwiczący biegają po parkiecie. Wśród nich ktoś kozłuje piłką do koszykówki.

Niewidoma studentka z długimi blond włosami: [ŚPIEW] Czy wiesz, że podziw ma w sobie wiele z litości?

Koszykarka z jedną ręką uruchamia trening koszykówki na Apple Watch przy pomocy funkcji AssistiveTouch, zaciskając pięść i rozluźniając ją.

[GONG STARTU TRENINGU]

Studentki grają w koszykówkę. Koszykarka z jedną ręką rzuca piłką do kosza. Macha pięścią w geście frustracji, a jej długie rude włosy opadają jej na ramiona.

Koszykarka z jedną ręką: [ŚPIEW] Umiem być silna. Popełniam błędy. [GNIEWNY POMRUK] A czasem klnę ze złości.

W laboratorium studenci w białych kitlach wykonują zsynchronizowane ruchy. Niewidomy student, również w kitlu, korzysta z odświeżalnego monitora brajlowskiego podłączonego do iPada.

Niewidomy student w kitlu: [ŚPIEW] Nie jestem nadzwyczajny, odważny ani waleczny.

Korzystając z funkcji Dostęp brajlowski, wpisuje równanie matematyczne.

Niewidomy student w kitlu: [ŚPIEW] Nie władam supermocą. A w tym głupim równaniu mam błędy.

Studenci w laboratorium kręcą głowami, rwą sobie włosy z głowy i rzucają kartkami w powietrze.

[KRZYKI]

[SZELEST PAPIERU]

W pracowni artystycznej studentka bez rąk w swetrze bez rękawów chwyta Apple Pencil palcami u nóg. Trzymając Apple Pencil palcami u nóg, rysuje na iPadzie ustawionym na sztaludze.

Studentka bez rąk: [ŚPIEW] Nie jestem nadzwyczajna. I ty też nie.

Grupa studentów: [ŚPIEW] I ty też nie.

W centrum pracowni pozuje nagi model, częściowo zasłonięty rośliną doniczkową. Model jest odwrócony plecami do studentki bez rąk. Pozostali studenci wychylają się zza sztalug, żeby na niego spojrzeć.

Studentka bez rąk: [ŚPIEW] Palce u stóp mamy wszyscy.

Grupa studentów: [ŚPIEW] Choć są dziwaczne.

Studentka bez rąk: [ŚPIEW] I wszyscy nago jesteśmy śmieszni, wiesz?

W menu AssistiveTouch osoba bez rąk stuka opcję Zsuń palce, a następnie przeciąga punkt na iPadzie, żeby oddalić obraz. Na iPadzie pojawia się szkic nagiego modela. Na zewnątrz akademika nocą dwie studentki spoglądają w górę.

Studentka na zewnątrz: [KRZYK] Sofia!

Grupa studentów: [ŚPIEW] Mam swoją twarz. I miejsce na ziemi. Mam swoje życie. I swoje imię.

Na piętrze akademika niesłysząca studentka tańczy przy biurku i miga słowa piosenki w amerykańskim językiem migowym. Jej obraz odbija się w lustrze.

Studentka na zewnątrz: [KRZYK] Sofia!

Na iPhonie osoby niesłyszącej wyświetla się powiadomienie funkcji Rozpoznawanie imienia.

[BRZĘCZENIE]

Na ekranie widać komunikat: „Funkcja Rozpoznawanie imienia wykryła dźwięk przypominający imię Sofia”. Teraz stojąca przy oknie niesłysząca studentka macha do znajomych na dole. W szatni studenci otaczają studenta w okularach, poruszającego się na elektrycznym wózku inwalidzkim. Obok niego jeden student ma na sobie strój drużynowej maskotki, a drugi trzyma puchar. Student na elektrycznym wózku inwalidzkim porusza rękami w rytm piosenki.

Student na elektrycznym wózku inwalidzkim: [ŚPIEW] Potrzebne mi rzeczy. Tak samo jak tobie. Ty masz swoje rzeczy, a ja mam swoje.

Studenci tworzą tunel z przedmiotów trzymanych w dłoniach: deskorolki, talerzy perkusyjnych, rakiety tenisowej, Maca, kasku i pomponów. Na końcu tunelu na ławce siedzi student, który prostuje protezę nogi z założonym butem sportowym. W bibliotece student z wąsami używa Lupy na Macu, żeby przeczytać książkę leżącą na stole. Za pomocą funkcji Reader zamienia obraz książki w czytelny tekst, a następnie zmienia tło z szarego na żółte. Tekst staje się wyraźniejszy. Po drugiej stronie stołu student w odwróconej czapce z daszkiem opiera głowę na dłoni.

Student w czapce: [ŚPIEW] Czasami nie mam już siły.

Student z wąsem: [ŚPIEW] Ona kultury.

Student w czapce: [ŚPIEW] A on jest bałwan.

Niewidoma studentka z długimi blond włosami: [ŚPIEW] Szczerze? Mam jedną specjalną potrzebę. Nazywa się: kawa.

Niewidoma studentka z długimi blond włosami ma na szyi AirPods Max. Wzrusza ramionami, a następnie wyciąga rękę. Inna studentka podaje jej kubek kawy. Wszyscy studenci w bibliotece trzymają kubki z kawą i podskakują energicznie na swoich miejscach.

[SZMERY]

[INTERLUDIUM FORTEPIANOWE]

W jasnej sali lekcyjnej niesłysząca studentka z akademika korzysta z funkcji Napisy na żywo na iPadzie. Na ekranie widać napis „Słuchanie…”. Niewidomy student gra na pianinie. Jego odbicie widać na gładkiej, czarnej powierzchni instrumentu. Biała laska stoi oparta o pianino. Światło z okna obok pada na pianino. Niewidomy student kołysze się w rytm melodii.

Pianista: [ŚPIEW] Muszę być nadzwyczajny? Ja się po prostu staram. Nie jestem słaby, ani niezniszczalny. I jak każdemu chce mi się czasem płakać.

[NARASTAJĄCA MUZYKA]

Pianista i grupa studentów: [ŚPIEW] Nie jestem taki jak wszyscy. Wy wszyscy też nie jesteście.

Za pianistą tańczą: tancerz z jedną nogą, który wspiera się na kuli z oparciem na przedramię, wykonując piruet; obracająca się tancerka z długimi blond włosami; wykonująca obroty na wózku tancerka ubrana w golf. Studenci obserwują występy z miejsc. Jedna ze studentek korzysta z Live Captions na iPadzie, a słowa piosenki pojawiają się w rytmie muzyki. Jedna osoba korzysta z funkcji Napisy na żywo na iPadzie, a słowa utworu pojawiają się na ekranie w czasie rzeczywistym. Tancerz z jedną nogą skacze i dotyka dłonią swojej stopy. Na domówce student w dżinsowej kurtce przechyla podczas tańca studentkę w srebrnej koszuli, poruszającą się na elektrycznym wózku.

Studentka w srebrnej koszuli: [ŚPIEW] Nie jestem świętą. Ani grzesznicą.

Dziewczyna łapie za szyję studenta i całuje go. Tłum tańczy wokół nich. Student z dysfunkcją kończyn w czapce i okularach rzuca piłeczkę pingpongową przez stół. Ta odbija się od ustawionych plastikowych kubków.

Student z dysfunkcją kończyn: [ŚPIEW] Nie jestem gamoniem. Ani mistrzem.

Otaczający go studenci podnoszą ręce w górę i krzyczą. Studentka z pierścionkami tańczy z grupą osób na schodach. Student bez przedramion, z włosami zaplecionymi w warkocze, gra na bębnie w rytm muzyki, używając pałeczek przymocowanych do ramion.

Studentka z pierścionkami: [ŚPIEW] Ja nie mam więcej ani mniej niczego... Przeciętny człowiek z przeciętnym ego.

Używając iPhone’a, student reguluje głośność funkcji Aparat słuchowy w AirPods Pro.

[NARASTAJĄCY DOPING I OKRZYKI]

Na domówce spada konfetti. Studenci skaczą i kiwają głowami w rytm muzyki. Następnego ranka studenci, śpiący w jednym miejscu obok siebie, budzą się zdezorientowani. Student z dysfunkcją kończyn podnosi się, a jego okulary są przekrzywione.

Grupa studentów: [ŚPIEW] Nie nadzwyczajni.

Student z dysfunkcją kończyn: [ŚPIEW] I wy też nie.

Studentka z czterema palcami u każdej dłoni tańczy zsynchronizowany układ w grupie. Grupa wskazuje przed siebie, robi szerokie kroki w bok, a potem zatacza ramionami łuk i klaszcze w uda.

Grupa studentów: [ŚPIEW] Nie nadzwyczajni.

Studentka z czterema palcami: [ŚPIEW] I ty też nie!

Grupa studentów: [ŚPIEW] I ja też nie!

Rząd studentów siedzi w przejściu z kolumnami. Każdy z nich jednocześnie wystawia nogę do przodu.

Grupa studentów: [ŚPIEW] Palce u stóp mamy wszyscy.

Na końcu rzędu studentka podnosi protezę nogi i sandał w panterkę.

Studentka z protezą nogi: Moment, ja nie...

Grupa studentów: [ŚPIEW] I wszyscy nago jesteśmy piękni, wiesz?

Studentka bez rąk i nóg pozuje do selfie z przyjaciółmi.

Studentka bez rąk i nóg: Stuknij przycisk robienia zdjęcia.

[MIGAWKA]

Grupa studentów: [ŚPIEW] Mam swoją twarz. I miejsce na ziemi. Mam swoje życie. I swoje imię.

Na zewnątrz, przed dużym ceglanym budynkiem, studentka z krótką blond fryzurą i kolczykiem w przegrodzie nosowej tańczy w grupie studentów w niebieskich togach i czapkach akademickich. Wszyscy razem pokazują słowa piosenki w amerykańskim języku migowym.

Grupa studentów: [ŚPIEW] Potrzebne mi rzeczy. Tak samo jak tobie. Ty masz swoje rzeczy, a ja mam swoje.

Tańczący studenci biegną przed nimi na plac. Tancerz z jedną nogą skacze w górę. Studentka tańczy w poprzek placu, machając komputerem Mac. Troje studentów skacze w górę. Obok maszeruje orkiestra. Na pierwszym planie widać tańczących studentów na wózkach.

Grupa studentów: [ŚPIEW] I damy radę. A czasem nie damy. Niejedno nas zrani. I się pozbieramy.

Pokazywane są różne ujęcia. Studentka z blond fryzurą typu bob i niesłysząca studentka z akademika tańczą i tłumaczą słowa piosenki w amerykańskim języku migowym. Perkusista bez przedramion, teraz w stroju orkiestry, uderza pałeczkami w bęben.

Grupa studentów: [ŚPIEW] I będzie pięknie. A czasem do bani. Będzie samotność. Będzie zakochanie.

Niewidomy pianista gra dalej. Studentka z pierścionkami śmieje się na zajęciach. Perkusista tańczy na domówce, unosząc pałeczki w górę.

Grupa studentów: [ŚPIEW]: A w trakcie sobie uświadomimy, żeśmy nie tacy sami, ale niezbyt inni. Życie przede mną. Chce w pełni przeżyć je.

W szatni student na elektrycznym wózku inwalidzkim zaciska pięści, śpiewając słowa piosenki. Wszyscy studenci wracają na plac i tańczą razem.

Grupa studentów: [ŚPIEW] Może jesteśmy nadzwyczajni, bo każdy taki jest.

Studenci pozują. Studenci rzucają w górę piłki do koszykówki, a potem je łapią.

[OKRZYKI]

Studenci uśmiechają się i rozchodzą.

[SZMERY]

Tytuł: Z myślą o każdym, kto się uczy.

Logo Apple.

Funkcje dostępności do nauki. I wszystkiego innego.

Zobacz wszystkie ułatwienia dostępu

Prowadzą nas wartości.